એક શહેરમાં એક વિશિષ્ટ હરિફાઇ રાખવામાં આવી. નગરની વચ્ચોવચ એક
સરોવર હતુ એ સરોવરમાં અનેક સાપ રહેતા હતા અને બીજા ઝેરી જળચરો પણ હતા.
હરિફાઇ એવી હતી કે બધા વિધ્નો પાર કરીને સરોવરની વચ્ચે ઉગેલા કમળના ફુલમાંથી
એક ફુલ લાવવાનું
હતું.
લોકો આ રસપ્રદ
હરિફાઇ જોવા માટે એકઠા થયા પરંતુ કોઇ સરોવરમાં પડવા તૈયાર નહોતું. અચાનક એક યુવાને સરોવરમાં
કુદકો માર્યો. સરોવરમાં પડતા જ એણે કિનારા તરફ ઉંચે જોયુ. અનેક લોકો ઉભા હતા
અને આ યુવાનને
સાબાસી આપતા હતા. તાળીઓના જોરદાર ગડગડાટથી બધા એના સાહસને વધાવી રહ્યા હતા. યુવાનમાં હિંમત આવી અને એ સરોવરના મધ્યભાગ તરફ આગળ
વધ્યો.
થોડા સમયમાં એ બધી જ
મુસિબતોનો સામનો કરતો કરતો કમળના ફુલ સુધી પહોંચી ગયો અને એક ફુલ લઇને પરત પણ આવી ગયો. લોકો ચિચિયારીઓ પાડીને આ
સાહસવિરના શૌર્યને
વધાવી રહ્યા હતા.
યુવાન
કીનારા પર આવીને
સીધો જ પોતાના મિત્રો ઉભા હતા ત્યાં ગયો અને હળવા અવાજે
મિત્રો ને કહ્યુ , “ સાલાઓ , સાચુ બોલો તમારામાંથી મને કોણે ધક્કો માર્યો
હતો? ”
આ વાત આપણે કદાચ
ઘણીવખત એક જોક તરીકે સાંભળી છે પણ આ જોકની એક બીજી મજાની બાજુ પણ છે. પેલો યુવક કમળનું ફુલ લઇને
પરત આવ્યો એનો મતલબ જ એ કે તેનામાં એ ક્ષમતા હતી જ પણ એને પોતાની જ જાત પર
વિશ્વાસ નહોતો કે તે આ કામ કરી શકશે. જ્યારે મિત્રોએ ધક્કો માર્યો તો પોતાની
એ ક્ષમતાનો પરિચય એણે બધાને કરાવ્યો એમ આપણે પણ સક્ષમ હોવા છતા કોઇ ધક્કો
મારે એની રાહ જોઇને બેઠા છીએ.
No comments:
Post a Comment